روبوپت‌ها

تصویر: حیوانات خانگی روبات می توانند مفید باشند، اما جایگزین عشق و همراهی یک حیوان زنده نمی شوند.(Shutterstock)
 
روبوپت ها ماشین های هوشمند مصنوعی هستند که ساخته شده اند برای این که شبیه یک حیوان به نظر برسند (معمولاً گربه یا سگ، اما می توانند هر حیوانی باشند). در حال حاضر روبات های متعددی در بازار وجود دارد که به عنوان "حیوان خانگی" یا همراه با حیوان خانگی به مصرف کنندگان فروخته می شوند. با خرید این روبوپت ها برای افراد مسن برای جایگزینی حیوانات همراه مرده یا تحویل داده شده، تلاشی جدی برای آرامش خاطر مراقبین به عمل می آید.
 به نظر نمی رسد نگرانی های مطرح شده توسط اخلاق شناسان مانعی برای استفاده از روبات های همراه باشد.دوستداران حیوانات به شما خواهند گفت که ترجیح می دهند اصلاً چیزی نداشته باشند تا این که یک روبات به عنوان حیوان خانگی خود داشته باشند. در حالی که یک روبوپت می تواند برای شبیه سازی اقدامات یک حیوان واقعی برنامه ریزی شود، اما مردم می دانند که بالاخره، یک حیوانِ جعلی است.
 
باید از استراتژی بازار یابی مبتنی بر لزوم داشتن همراه -که دارای مسائل اخلاقی عمیق مرتبط با جایگزینی پیوند عاطفی بین موجودات زنده است- برای روبوپت ها استفاده شود و نخست توجیه شود که نیازهایی را که در حال حاضر توسط حیوانات خدماتی برآورده می شود برطرف می کنند.
 
در تحقیقات من در مورد تأثیر پیوند انسان و حیوان بر سلامت انسان، شرکت کنندگان به ماهیت متقابل رابطه خود با حیوانات خانگی اشاره می کنند. انسان عشق، غذای خوشمزه، نوازش، خارش و ضربات آهسته به حیوان می بارد و حیوان نیز به نوبه خود با عشق بی قید و شرط پاسخ می دهد. اکثریت قریب به اتفاق می گویند که حیوانات غیر انسانی موجود در زندگی، خود چون اعضای خانواده هستند و وجود آنها در شادی و رفاه آنها ضروری است.
 
اهدای روبات به بزرگ سالان و پیشنهاد این که آن را جایگزین یکی از عزیزان کنند- خواه آن شخص مورد علاقه، انسان باشد یا غیر انسان - قابل فهم است. (سگ های روبات تامبوت به عنوان کمک کننده به افراد مسن مبتلا به زوال عقل به بازار عرضه می شوند.)
 

بازارهای جدید

با این حال، بازار عظیم و هنوز دست نخورده ای برای روبوپت ها و دیگر روبات های اجتماعی برای ایفای نقش روبات های خدماتی وجود دارد. بگذارید آنها را Serv-U-Bot بنامیم. این روبات های خدمات شخصی افراد، متفاوت از آنهایی هستند که برای جایگزینی انسان در برخی از بخش های تولید و خدمات طراحی شده اند.
 استفاده از روبات های همراه ممکن است افسردگی، تنهایی و تحریک پذیری افراد مسن را کاهش دهد. Serv-U-Bot  ها بسیار شبیه یک روبوپت هستند-کوچک، قابل حمل و طراحی شده برای استفاده شخصی- و از بسیاری از فناوری های به کار رفته در روبات های اجتماعی که قبلاً ساخته شده اند استفاده می کنند. سنسورهای داخلی آنها می توانند شامل دوربین های مشاهده، میکروفون برای ضبط صدا، سنسورهای دما، فناوری های ارتباطی و حتی حرکت دهنده های خودکار باشند که بر اساس برنامه نویسی و نه ورودی انسان حرکت می کنند.
 
Serv-U-Bot ها برای جایگزینی حیواناتی خدماتی برنامه ریزی می شوند که در حال حاضر برای حمایت از تحرک و استقلال انسان پرورش داده شده و آموزش می بینند. لکن، این پرورش و آموزش، تلاشی گران است.
 
بسیاری از سازمان هایی که به ارائه حیوانات خدماتی می پردازند دارای برنامه های پرورش، امکانات آموزشی و بودجه هنگفتی هستند که توسط اهداکنندگان به صورت یارانه ای پرداخت می شود یا توسط دولت ها، بیمه گذاران یا خانواده ها هزینه آن باز پرداخت می شود. سازمان سگ های راهنمای کانادایی برای نابینایان سالانه تقریباً 23 سگ را از برنامه آموزش خود فارغ التحصیل می کند، با متوسط ​​هزینه عملیاتی بیش از 74300 دلار برای هر سگ.
 
این سگ ها توسط سازمان هایی که آنها را پرورش داده و آموزش می دهند حیوان خانگی محسوب نمی شوند. آنها سگ های خدماتی هستند که برای ارائه کمک آموزش دیده اند. اگر موقعیت فعلی آنها به دلیل مرگ شخصی که به او کمک می کردند یا به دلایل دیگر به پایان برسد، به طور کلی برای موقعیت دیگری به سازمان بازگردانده می شوند.
استفاده از فناوری برای ایجاد فرصت هایی برای تعامل انسان با انسان یا انسان با حیوان یکی از راه های افزایش رفاه بدون قربانی کردن حریم خصوصی است.

روبات ها به عنوان حیوانات خدماتی

اما در مورد جایگزینی سگ های خدماتی با Serv-U-Bot ها، روبات های اجتماعی که برای انجام وظایف مربوط به خدمات برنامه ریزی شده اند، چه؟ ما دانش فنی برای ایجاد Serv-U-Bot ها را داریم که می تواند خود گردانی آنها را از طریق برنامه نویسی افزایش دهد که مثلاً در صورت سوختن نان تست، جوش آمدن کتری، به صدا در آمدن زنگ در و غیره هشدار دهند. آنها حتی می توانند عملکرد سگ های هشدار دهنده پزشکی را نیز به عهده بگیرند که می تواند مشکلات پزشکی مانند تشنج یا قند خون پایین را تشخیص دهد یا کاربر را از وجود آلرژن ها آگاه کند.
   
تصویر: یک روبات یک سگ خدماتی را برای پیاده روی می برد. روبات های خدماتی می توانند از افراد با مراقبت از همراهان حیوانات خانگی آنها حمایت کنند. (Shutterstock)
 
Serv-U-Bot ها حتی می توانند از افراد مسن برای ادامه لذت بردن از همراهی حیوانات با تغذیه آنها، بررسی وجود آب برای آنها و حتی تمیز کردن جعبه زباله آنها حمایت کنند.
 پاسخ گویی روبات های اجتماعی و حیوانات خانگی روبات، به وجود و استفاده از حسگرهایی برای تشخیص پاسخ های احساسی، ثبت احساسات و ارسال این اطلاعات بستگی دارد تا توسط الگوریتم هایی که پاسخ گویی روبات را می سازند مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. اگر می توان یک خود رو را طوری برنامه ریزی کرد که خود به خود رانندگی کند، از موانع و شکل های زندگی اجتناب کند، چرا یک Serv-U-Bot را برای راهنمایی مردم در سراسر شهر برنامه ریزی نکنیم؟ همچنین می توان آنها را برای تسهیل تعاملات واقعی با موجودات زنده برنامه ریزی کرد. این فناوری می تواند زندگی را نجات دهد و غنی کند و به افراد متحرک کمک کند.
 
Serv-U-Bot ها می توانند نیازهای استقلال و تحرک انسان را بدون استثمار و بهره برداری از حیوانات غیر انسانی پشتیبانی کنند.
 

استفاده از روبوپت برای مواظبت از افراد مسن

 
تصویر: حیوانات خانگی روباتیک می توانند به طور فزاینده ای کارهای همراهی اجتماعی و نظارت بر سلامت را در مراقبت از سالمندان انجام دهند. (Shutterstock)
 
انزوای اجتماعی و تنهایی نگرانی بسیاری از افراد مسن است و این احساس می تواند با ضرورت انتقال به یک آپارتمان، خانه اجاره ای، مرکز مراقبت طولانی مدت یا خانه سالمندان ایجاد شود.
 
گاهی اوقات، تنها چیزی که بین یک فرد مسن و تنهایی قرار دارد ممکن است یک حیوان خانگی دوست داشتنی باشد. این رابطه متقابل محبت و توجه بین انسان و حیوان غیر انسانی به مزایای سلامت جسمی و روانی تبدیل می شود. با این حال، در بسیاری از موارد، حیوانات خانگی نمی توانند با بزرگ ترهای مسن خود جا به جا شوند، زیرا حوزه های قضایی بسیار کمی حق آوردن یک حیوان را به یک واحد اجاره ای یا آپارتمان تضمین می کند.
 روبات های اجتماعی ابزار جدیدی برای مراقبت از افراد مسن هستند. تحقیقات من می پرسد: عوامل مؤثر بر بهزیستی در سنین بالاتر چیست؟ من تأثیرات فناوری بر حریم خصوصی، خود مختاری و رفاه، و همچنین تأثیر پیوند انسان و حیوان بر سلامتی و رفاه را بررسی می کنم. من همچنین علاقه مند هستم بدانم که آیا روبات های اجتماعی، از جمله روبوپت ها، می توانند تأثیرات مشابهی را ایجاد کنند؟
 

نظارت در منزل

چه به یک مرکز مراقبت طولانی مدت و چه به یک خانه کوچک تر بروید، بسیاری از افراد مسن خود را تحت نظارت فزاینده ای می یابند. خانواده و مراقبان خوب، دوربین ها، سنسورها و دستگاه های دیگر را برای نظارت بر افراد مسن نصب می کنند.
 
روبات های اجتماعی ابزار جدیدی برای مراقبت از افراد مسن هستند. آنها برخی خدمات مربوط به سلامتی مانند یاد آوری داروها را ارائه می دهند، اما اکثر آنها سعی می کنند فقدان همراهی انسان یا حیوان را جبران کنند. این روبات ها دارای هوش مصنوعی (AI) هستند که برای تعامل و ایجاد راحتی برای کاربر طراحی شده است.
 
به عنوان مثال، ElliQ  یک دستگاه کوچک روی میزی است که همراه با یک صفحه نمایش تعامل می کند تا "اعضای خانواده بتوانند به راحتی آن را چک کنند". همچنین با کاربر تعامل دارد، فعالیت هایی را پیشنهاد می دهد، و به صدا، لمس یا ظاهر او پاسخ می دهد. ElliQ همیشه روشن است و اطلاعات کاربر را جمع آوری می کند که به سازنده منتقل می شود.
 
جنی یک سگ روبات است که با دستورات صوتی و از طریق یک برنامه تلفن هوشمند کنترل می شود. حیوانات خانگی روبات، مانند دیگر روبات های اجتماعی، طوری طراحی شده اند که به احساسات کاربر پاسخ دهند و برای این کار، دائماً تحت نظر هستند.
 
پاسخ گویی روبات های اجتماعی و حیوانات خانگی روبات، به وجود و استفاده از حسگرهایی برای تشخیص پاسخ های احساسی، ثبت احساسات و ارسال این اطلاعات بستگی دارد تا توسط الگوریتم هایی که پاسخ گویی روبات را می سازند مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها باعث می شود که روبات لبخند بزند یا صدای جیغ بکشد یا دراز بکشد. در صورت نیاز به پاسخ سلامتی، برخی از روبات ها مثلاً می توانند مراقبت کننده را از افزایش فشار خون مطلع کنند.
 

جمع آوری اطلاعات شخصی

هر مرحله از این فرایند داده شامل اطلاعات شخصی و حساس در مورد یک فرد است. به عنوان مثال، داده های شناسایی کاربر ممکن است در لایه حسگر یا در ابری که در آن داده ها برای تعیین پاسخ مناسب تجزیه و تحلیل می شوند، نشت کنند. نمایه های کاربر نه تنها حاوی اطلاعاتی مانند نام و آدرس است، بلکه داده هایی در مورد حالات، رفتارها و عادات کاربر نیز در آنها جمع آوری شده است.
 Serv-U-Bot ها می توانند نیازهای استقلال و تحرک انسان را بدون استثمار و بهره برداری از حیوانات غیر انسانی پشتیبانی کنند.بین امکان بهره برداری از داده ها و "استفاده همه جایی از دوربین ها و تجهیزات مانیتوریگ صدا در محیط خانه، نگرانی هایی در مورد حریم خصوصی وجود دارد که می تواند بر سلامت روان انسان تأثیر بگذارد."
 
افراد مسن همیشه از میزان نظارت آگاه نیستند، که این می تواند منجر به احساس شرم و تحقیر شود، به عنوان مثال، هنگامی که فردی در حال آواز خواندن، رقصیدن، توالت رفتن یا گریه کردن است. این بدان معنا نیست که افراد مسن متوجه وجود تجهیزات نظارت نمی شوند، بلکه این جنبه ی همیشه روشن 24 ساعته است که ممکن است برای آنها ناآشنا باشد. این سیستم های نظارتی و روبات ها در حالی که افراد مسن را قادر می سازند با تماس کمتری با انسان یا حیوانات زندگی کنند، می توانند در معرض آسیب قرا گیری و آسیب پذیری آنها را افزایش دهند.
   
تصویر:AIBO  سونی اولین روبوپت تجاری موجود بود. (Shutterstock)
این سگ ها توسط سازمان هایی که آنها را پرورش داده و آموزش می دهند حیوان خانگی محسوب نمی شوند. آنها سگ های خدماتی هستند که برای ارائه کمک آموزش دیده اند.

شبکه های همتا

افزایش روز افزون گزینه های مبتنی بر نظارت برای ارائه مراقبت و همراهی با بزرگ سالان مسن، این واقعیت را نادیده می گیرد که اغلب افراد مسن دیگری نیز هستند که می خواهند به طور معنا داری به همه جامعه خود کمک کنند. استفاده از فناوری برای ایجاد فرصت هایی برای تعامل انسان با انسان یا انسان با حیوان یکی از راه های افزایش رفاه بدون قربانی کردن حریم خصوصی است. به عنوان مثال، در فصل ویروس، می توان از فناوری برای توسعه چیزی ساده به صورت یک درخت تلفن استفاده کرد تا مردم بتوانند در مواقع فاصله گذاری اجتماعی شماره ها را چک کرده و ارتباط برقرار کنند.
 
برای افراد مسن که با فناوری راحت هستند، برنامه هایی مانند Tech Buddy وجود دارد که آموزش های اولیه فناوری را ارائه می دهد، از جمله درس هایiPad ، تبلت، رایانه، لپ تاپ، تلفن های هوشمند و ویژگی های کلی رسانه های اجتماعی را. و البته، از اینترنت می توان برای یافتن خدمات موجود برای کمک به سالمندان در انجام کارهای خانه، یافتن مراقبت های پرستاری یا حتی ملاقات های دوستانه استفاده کرد.
 
سایر برنامه های مبتنی بر اینترنت برای حمایت از افراد مسن در برنامه هایی مثل "سن در محل" (age in plce) با حیوانات همراه خود توسعه داده شده است. به عنوان مثال، Pet Assist ، در کلگری، آلتا، به افراد مسن کمک می کند تا کارهای مربوط به حیوان خانگی را در خانه مدیریت کنند.
 
به هر حال، نوازش دادن به یک سگ روبات با نوازش کردن یک حیوان خانگی دوست داشتنی یکسان نیست.
 باید از استراتژی بازار یابی مبتنی بر لزوم داشتن همراه -که دارای مسائل اخلاقی عمیق مرتبط با جایگزینی پیوند عاطفی بین موجودات زنده است- برای روبوپت ها استفاده شود و نخست توجیه شود که نیازهایی را که در حال حاضر توسط حیوانات خدماتی برآورده می شود برطرف می کنند.استفاده از روبات های همراه ممکن است افسردگی، تنهایی و تحریک پذیری افراد مسن را کاهش دهد. این فایده باید در برابر نگرانی های اخلاقی احتمالی مطرح شده توسط فیلسوفان در زمینه موضوعاتی مانند فریب، کودک زایی، کاهش تماس انسانی و پاسخ گویی قرار گیرد. با این حال، تحقیقاتی که به طور مستقیم شیوع چنین نگرانی هایی را در بین ذی نفعان مربوطه ارزیابی می کنند، محدود است، حتی اگر نظرات آنها به وضوح در بحث اهمیت داشته باشد. به عنوان مثال، هر گونه مغایرت بین اخلاق شناسان و ذی نفعان ممکن است به خودی خود یک ملاحظه اخلاقی مربوط باشد در حالی که نگرانی هایی که توسط ذی نفعان درک می شود ممکن است موانع فوری اجرای موفق را مشخص کند.
 
در یک تحقیق 67 فرد جوان مورد بررسی قرار گرفتند بعد از آن که آنها هنگام حضور در نمایشگاه صمیمیت، از جمله در زمینه صمیمیت برای افراد مسن، با حیوانات خانگی روبات همراه خود تعامل داشتند. در مورد برداشت آنها از مسائل اخلاقی پرسیده شد. افراد شرکت کننده عموماً دارای اعضای مسن خانواده بودند، که برخی از آنها مبتلا به زوال عقل بودند. نتایج بیشتر شرکت کنندگان (40 نفر از 67 نفر، یا 60%) در هنگام پیمایش با یک سؤال باز، عدم وجود هیچ نگرانی اخلاقی در مورد استفاده از روبات همراه بود. بیست نفر  (30%) نگرانی هایی داشتند، که شایع ترین آنها کاهش تماس انسانی (10%)، و فریب (6%) متعاقب آن بود. با این حال، هنگام انتخاب از بین لیستی، مساله ای که بیشترین نگرانی را داشت، برابری امکان دسترسی به دستگاه ها بر اساس عوامل اقتصادی - اجتماعی بود، که فراتر از موضوعات فرضیه ای رایج مانند کودک زایی، و فریب بود. کمترین نمرات مربوط به احتمال آسیب دیدن و نگرانی های مربوط به حریم خصوصی بود. بیش از نیمی از افراد دستگاهی را برای یکی از اقوام مسن خود خریداری کرده بودند. هزینه، یکی از دلایل رایج برای عدم خرید دستگاه است.
 
نتیجه گیری، اگرچه این یک مطالعه نسبتاً کوچک بود، ناسازگاری هایی را بین نگرانی های اخلاقی مطرح شده در ادبیات فلسفی و آنهایی که تصمیم به خرید یک روبات همراه داشتند، نشان داد. چنین ناهماهنگی هایی بین فیلسوفان و "مصرف کنندگان نهایی" در مراقبت از افراد مسن و روش های اطمینان، ارزش تحقیق و بحث تجربی بیشتری را دارد. شرکت کنندگان، بیشتر نگران مسائل اقتصادی و برابری دسترسی بودند، این یک ملاحظه مهم برای کسانی است که از افراد مسن مراقبت می کنند. از سوی دیگر، به نظر نمی رسد نگرانی های مطرح شده توسط اخلاق شناسان مانعی برای استفاده از روبات های همراه باشد.
 Serv-U-Bot ها برای جایگزینی حیواناتی خدماتی برنامه ریزی می شوند که در حال حاضر برای حمایت از تحرک و استقلال انسان پرورش داده شده و آموزش می بینند. لکن، این پرورش و آموزش، تلاشی گران است.
منبع: سی اف کارور، Queen's University, Ontario